Nu disebat kalimah taudz teh nya eta kalimah anu
diparentahkeun ku Allah SWT sangkan diaos ku sing saha anu bade ngaos Al
Qur'an, sanaos mung saayat. Eta parentah kaunggel dina surat An Nahl
ayat 98 : "Faidzaa qoro'talqur'aana fasta'idz billahi
minasysyaithoonirojiim." Hartosna dimana anjeun rek maca Qur'an, mangka
anjeun kudu nyuhunkeun panyalindungan ka ALLOH tina panggoda syetan nu
dilaknat (dipecat tina rokhmat). Kalimah Taudz the aya dua rupi; Kalimah
anu ka hiji , numutkeun hadits riwayat Imam Ahmad sareng Imam Turmudzi,
diriwayatkeun ku Imam Abu Daud sareng Imam Nasya'I nu pihartoseunanana :
Katampi ti sahabat Abu Syaid al Hudri , ti Kangjeng Nabi Muhammad SAW
saestuna anjeun (kj Nabi) sapertos biasa dina sholat sok ngaos doa
Iftitah, lajeng Auuzdu billahi sami'il allimi minassysyaithoo nirrojimi
min hamdziyi wa nafhihi wa nafsihi, "abdi sumalindung ka gusti Allah nu
maha nyandangan, maha uninga tina gogoda syetan nu la'nat (dipecat tina
rokhmat), tina fitnahna, tina kagumedeanana sareng tina kakuatan
sihirna."
Kalimah taudz nu kadua nyaeta kalimah sakumaha
anus ok diaos ku urang sadayana. Kateranganana numutkeun hadits anu
diriwayatkeun ku Imam Mundzir, pihartoseunana : Imam Ibnu Mundzir
parantos nyarios : aya katerangan ti kangjeng Nabi Saws dina sateuacana
ngaos Al qur'an sok ngaosheula Auuzdu billahi minasyaitoonirrijim, abdi
nyalindung ka Gusti Allah tina panggoda syetan nu dila'at (dipecat tina
rohmat). Tina kalimah taudz nu dua rupi tadi, numutkeun pamendak Imam
Syafi'I sareng Imam Abu Hanif, nu pangutamana nyaeta taudz anu kadua,
margi luu sareng pidawuh Allah dina surat An Nahl ayat 98 tea. Namung
numutkeun Imam Ahmad Idnu Hambali, kalimah taudz nu utami nyaeta kalimah
nu ha hiji , margi supados ngempelkeun nu kaunggel dina surat An Nahl
ayat 98 sareng surat Al Araaf ayat 200 , oge ku ayana hadist nu katampi
ti Abi Syaid Al Hudri tea. Kanggo urang sadayana, dina leresan mayunan
kalimah taudz nu dua rupi, duanana oge tiasa dianggo , boh bade nghaos
Al Qur'an atanapi dina lebet sholat , margi duanana dicontoan ku
kangjeng Nabi Saw.
Hukum Ngaos Taudz
Dina
nangtoskeun hukum ngaos taudz, pamadegan para ulama henteu sami.
Numutkeun Imam Hasan Basri, Imam Atha Ibnu Abirobah sareng Syeh Ibrahim ;
netepkeun yen ngaos taudz teh hukumna WAJIB dina unggal ngaos Al Qur'an
atanapi dina sholat (sabada do'a iftitah) Nu janten dasarna, pidawuh
Allah dina surat An Nahl eta parentah wajib, bade ngaos Qur'a, atanapi
sholat. Namung upami numutkeun jumhur ulama, maos taudz teh hukumna
sunnat, dina sholat oge sunatna mung sakali nyaeta dina rakaat ka hiji.
Nu janten dasarna, hadits nabi nu diriwayatkeun ku Imam Bukhori, nu
hartosna ; katampi ti Abu Huraerah r.a waktos kangjeng Nabi lebet ka
masjid, jol hiji pameget nuturkeun. Eta pameget teh sholat. Sarengsena
teras ngadeuheus ka Kangjeng Nabi ngahaturkeun salam. Salamna ku
Kangjeng Nabi diwaler, teras ngadawuh : Anjeun kudu sholat deui, kumargi
saestuna anjeun acan sholat. Teras eta pameget the sholat deui.
Sarengsena sholat teras ngadeuheus deui. Ku Kangjeng Nabi dipiwarang
sholat deui. Kitu jeung kitu dugi ka tilu kali. Rengse sholat ka tilu
kalina teras ngadeuheus bari nyarios; Ya Rasullulah, demi dzat anu
parantos ngutus ka anjeun kalayan agama nu haq, sim abdi teu tiasa
sholat ti anu parantos dipidamel bieu, kumargi kitu mugi salira rido
galih keresa ngajar sim abdi, naha kedah kumaha atuh sholat nu leres teh
? Kangjeng Nabi ngadawuh : dimana anjeun bade ngadeg sholat, anjeun
kedah takbir, teras aos naon bae anu apal tina Qur,an (maksadna Al
fatihah), teras anjeun kedah ruku dugi ka tumaninah dina ruku. Teras
cengkat dugi ka ajeg ngadeg, teras sujud dugi ka tumaninah dina sujud,
teras cengkat dugi ka tumaninah dina ajeg, teras sujud deui dugi ka
tumaninah dina sujud, teras calik dugi ka tumaninah dina calik. Tah naon
-naon anu ku kami diajarkeun ka anjeun, anggo dina unggal sholat
saterasna. Dina naon-naon anu diparentah ku Kangjeng Nabi ka eta
pameget, sadayana mung wungkul anu wajib dilaksanakeun dina sholat,
TAUDZ mah teu kasebat-sebat. Eta margina para ulama jumhur netepkeun
taudz teh hukumna sunat.
Mangfaat Ngaos Taudz
Kanggo
urang, taudz teh teu kinten ageung mangfaatna, sae pisan upami urang
sering ngaos taudz dina hirup sadidinten. Margi gusti Allah SWT
ngajarkeun taudz ka urang sadayana, teu aya sanes maparin benteng
panggoda syetan, nu dina hirup sariring dumadi sarengkak paripolah
teras-terasan ngagoda bade nyasarkeun sangkan urang mengpar tina jalan
lempeng nu dipirido ku Allaoh Swt. Buktos anu teu tiasa ditolak, kumaha
nyasarkeunana syetan ka manusa Kangjeng Nabi Adam a.s sareng Siti Hawa r
a dilungsurkeun ti surga ka dunya, cukang lantaranana akibat kagoda
sareng nurut kana panggoda syetan.
Upami Kangjeng
Nabi Adam As sareng Siti Hawa r a tiasa kagoda ku syeta, atuh urang mah
kantenan bakal kagodana teh jelas pisan , upami teu iatna, taliti
ati-ati tur taki-taki dina nebihan tur merangan pangajak syetan. Syetan
(iblis) geus sumpah di payuneun Allah SWT yen manehna rek
ngagoda/nyasarkeun ka manusa di alam dunya sakumaha anu kaunggel dina Al
Qur'an (tingali serat Al Hijr : 39-40) anu pihartoseunana :
Iblis/syetan ngomong kieu ka Gusti Allah : Abdi sumpah rek mapaesan
kajahatan maranehna (manusa) supaya maranehna boga rasa alus-asa bener,
asa reueus-dina milampah kajahatan di bumi. Sareng abdi rek satekah
polah nyasarkeun maranehanana , anging abdi-abdi Gusti nu ariklas.
Ku
ayana sumpah syetan, Gusti Alloh ngersakeun kalayan karunia-Na, manusa
diwuruk kalimah taudz. Upami kalimah taudz diaos kalawan hate nu khusu,
khudu sareng tawadhu kantenan upami disarengan kaiklasan, satemenna
syetan bakal kabur ngajauhan , margi syetan moal mampuheun ngagoda jalmi
nu leres-leres ikhlas dina ibadahna. Kanggo jalmi nu hoyong kengeng
pangraksa Allah tina kajahatan syetan, sartas disalametkeun tur
dipaparin kabagjaan, teu kinten peryogina mibanda hate nu ikhlas. Dina
leresan ieu, Imam Gozali ngadawuh " Saleresna ari manusa teh sadayana
bakal cilaka, kajabi nu gaduh elmu. Nu gaduh elmu oge bakal cilaka,
kajabi ngamalkeun elmuna. Nu ngamalkeun elmu oge bakal cilaka kajabi nu
ngamalkeunana bari ikhlas."
Naon Ari Syetan
Syetan
teh ngagoda ka manusa teu kinten rongkahna, ti payuneun, ti penngker,
ti gedengeun, ti luhureun, ti handapeun (tingali Serat Al Araaf 16,17)
sareng teu pilih bulu : di kiyai ngahiji, ka ajengan datang, ka pajabat
nu pangkat, tara kaliwat, ka masarakat sumawonna. Di ibu-ibu matuh, di
bapa-bapa tara pisah. Nu pangsesahna kanggo manusa, eta ku teu apal,
sesah nyirikeunana, nu kumaha sareng naon ari syetan teh ? Gusti Alloh
parantos ngadawuh dina Al Qur'an (tingal serat Al An'nam 112)
pihartoseunana " ...... sarta pikeun saban-saban Nabi kami nyadiakeun
pimusuheunana, nyaeta syetan ti antara manusa jeung jin,.....(sareng
saterasna). Kapendak deui dina surat An Naas ayat 5,6; "Alladzi
yuwaswisu fii suduu rinnaas, minal jinnati wannas" Nyaeta anusok
ngawas-waskeun hate manusa ti golongan jin jeung manusa.
Kagumedean/kasombongan syetan/iblis (nu sok seseleket jeung meuting dina
hate manusa) kapendak dina surat Al Kahfi ayat 50 : wa idzqul na lil
malaaikattisjudu li adama fasajaduu illa iblis,kana minal jinni fafasaqo
an amri sabbihi, hartosna : "jeung basa kami (Allah) marentah para
malaikat kudu sujud, kajaba iblis nyaeta ti golongan jin nu fasek, nu
mungpang kana parentah Pangeran" upami kitu nu disebat syetan teh isim,
tegesna nami,tina sarupaning jin sareng manusa (nu takabur, reksak ahlak
budiparangina, teu nurut kana parentah Pangeran) janten kacindekanana
syetan teh tiasa dua rupi : nu jolna ti bangsa jin - ngarobeda hate
manusa, ngagerenteskeun ati kana hal anu awon nu papalingpang tina
aturan agama ; nu jolna ti bangsa manusa nu laku lampahna tebih tina
papagon agama, hartosna tos dikawasa ku syetan, teras ngajak kanu sanes
sangkan milampah jahat. Mangka eta manusa teh tos sanes dirina deui,
tapi syetan nu malih warni mindarupa janten manusa.
Dina
kahirupan rumahtangga syetan napel ka istri, ngaropea hatena nepi ka si
istri panasbaran, ngarenghik ka caroge hoyong itu hoyong ieu. Pedah
tatanggana mah sagala kabedag. Inyana henteu sadar tumarima kana rejeki
nu aya. Blus syetan asup kana hate carogena, ngagugu kahoyong istri
ngalangkungan jalan enteng, kapaksa korupsi, nipu , maling. Ku
pangrobeda syetan kana hate manusa , teu sakedik nu munjung ka gunung
muja ka sagara, bakat micinta harta banda , dugi ka rido ngical iman.
Atuh rejekina teh teuaya nu halal, malah teu subhat-subhat acan.
Akibat Panggoda Syetan
Gogoda
syetan nu hasilna mucekil utamina dina urusan kadunyaan (harta,
tahta/pangkat/jabatan, wanita). Dugi ka wantun milampah kamusrikan demi
dunya, padahal musyrik teh dosa anu moal dihampura. Jentre pisan dina Al
Qur'an Allah SWT ngadawuh; Innallooha laa yaghfiru ayyusyroka bihii
wayaghfiri maaduuna dzaalika limayyasyaa. Pihartoseunana : saestuna
gusti Allah moal ngahampura kana dosana jalmi nu musyrik, tapi Allah
bakal ngahampura kana dosa-dosa salian ti musyrik, kalayan sakersana.
Ieu
hal sanes hartosna manusa teh teu kenging dudunya, teu kenging
beunghar, tapi usahana kedah ngalangkungan jalan nu dipiridho ku Allah
SWT. Pajabat nu nyepeng kakawasaan tur wantun "ngomersilkeun "
jabatanana, hatena tos dikawasa ku syetan. Satemenna jalmi nu milampah
dosana teh sering bari tara neda dihapunten ka Allah , hartosna hatena
ngagebleg hideung, ahirna hatena teuas. Jalma nu teuas hatena teu kinten
dibenduan ku Alloh SWT. Margi jalmi nu teuas hate tara narima kana
nasehat, tara nampi panggeuing estu noyod sakarep isun. Pidawuh rosul
dina kitab Nasihul Ibadz; naha aranjeun hayang dituduhkeun ku kami
panyakit dina diri anjeun jeung piubareunana? Panyakit dina diri anjeun
teh dosa, piubareunana istigfar.
Kanggo jalmi nu
nurut kana pangajak syetan hartosna jadi abdi syetan, ibadah ka syetan,
Gusti Allah bakal misahkeun maranehna ti jalma mu'min ahli kahadean.
Pidawuh
Alloh dina Al Qur'an (tingali serat Yasin ayat 59 dugi ka 65) hartosna :
" Hey jalma-jalma nu tukang nyieun kajahatan di dunya, poe ieu aranjeun
kudu misah ti jalma-jalma mumin ahli kahadean. Apan kami geus marentah
ka araranjeun he Bani adam. Supaya aranjeun ulah nyembah jeung ibadah ka
syetan, ulah nurut ka syetan, sabab sabenerna syetan the musuh aranjeun
nu tetela. Saenya-enyana syetan geus nyasarkeun sabagian gede ti
aranjeun. Naha aranjeun henteu anggunakan akal ? Tah ieu jahanam nu
beheula ku kami diancamkeun kaaranjeun, mangka ayeuna sok geura arasup
kana jahanam. Sabab waktu di dunya aranjeun ingkar ti kami. Dina poe iru
kami nutup kana lisan-lisan maranehna,nyaeta jalma-jalma kalafir nu
milampah jahat. Sarta dina poe ieu suku jeung leungeun maranehna
ngaromong ka kami tur mere kasaksian tina nu dipilampah maranehna di
dunya."
Ku kituna sateuacanna panangan/sampean
urang laporan ka nu maha suci ngeunaan lampah urang nu doraka,
meungpeung aya keneh kasempetan, meungpeung lawang tobat muka keneh,
kedah ayeuna urang milampah kasaean mungguh Allah. Allah ngadawuh
(tingali serat Yasin ayat 55 dugi ka 58) : " Saenya-enyana pangeusi
sawarga dina poe eta maranehna estuning senang-senang jeung bojo-bojona,
di tempatkeun dina tempat nu pinuh ku kani'matan, pinuh ku bungbuahan
nu nari'mat. Ahli sawarga dina eta poe ditedunan sakur kahayangna.
Mangka Allah ngadawuh ka ahli sawarga : SALAM.
Mangrupi kasaean, tumut kana sagala parentahNa, nyonto ka Rosul ku cara ngalaksanakeun sunah-sunahna.
Kacindekan
Taudz
mangrupi kalimah paparin Allah SWT nu dijatenkeun benteng jiwaraga
manusa tina pangrobeda syetan. Supados henteu tigebrus kana jungkrang
kahinaan. Upami taudz tos ngalemah sumerep kana ati sanubari, mangka
kagumedean iblis nu dipatrikeun kana sagala parentah ti Allah SWT ku
cara nyepeng deleg kana papagon agama. Moal dugi ka kajantenan ayat
-ayat Al Qur'an dipilihan mung nu enteng sareng nguntungkeun dirina
wungkul. Estuning rido dirina hirup diatur ku Allah, teu ngabangkang
sapertos iblis nu takabur. Margi sadar kana pidawuh Rosul nu hartosna : "
moal asup sawarga jalma nu dina hatena aya sakeprul rasa takabur,
atanapi (mung paripaos) sagede siki sasawi.Catetan: Ust.Djono Abdulrrahman
0 komentar:
Posting Komentar